Merhabalar 😊
Bu benim ilk yazım ve bu yazımda minik tostosuma olan duygularımdan bahsedeceğim..
Bu resimde minik tostosum kızım 5 hafta 5 günlüktü. Onu ilk gördüğümüz resim ve an..
Açıkçası ben diğer anneler gibi hamile olduğumu öğrendiğimde sevinç çığlıkları atamamıştım. Üzülmüşmüydüm ? Hayır. Fakat endişeliydim ve korkuyordum.😯 Yaşım henüz 20 ve evleneli 7 hafta olmuştu. Daha evliliğe, bir evin sorumluluğunu üzerime almaya adapte olamamışken, tam alışamamışken, ancak kendime yetebiliyorken, minik bir bebeğin sorumluluğunu nasıl alırdım, ona nasıl en iyi bir şekilde annelik yapabilirdim, bu nasıl olacaktı hiç bir fikrim yoktu. Evin tek çocuğu olduğumdan ötürü daha önce hiç sorumluluk almamıştım. Yemek yapmamıştım, temizlik yapmamıştım, (çünkü annem kıyamadığından yaptırmazdı) peki şimdi bunlara yeni yeni alışıyorken bir bebeğin sorumluluğunu nasıl alacaktım? Ondan vazgeçmeyi düşündüm fakat buna vicdanım dayanmadı ve işte tam da bunu düşündüğüm zaman içimde anneliğe, şefkate merhamete dair minik kıpırtılar hissettim. İşte o anda anneliği, annemi anladım. O minik kalbi atıyordu, hergün büyüyordu ve bir can taşıyordu. En önemlisi benim ve eşimin bir parçasıydı. Ben ona nasıl kıyardım?😥
Ve ben o andan itibaren ne olursa olsun bebeğimi kabullendim. Endişelerim yaklaşık 5. ayıma kadar sürdü. Taki minik tostosumun minik hareketlerini hissedene kadar. Bu mutluluğun gerçekten hiç bir tarifi yok. O zamandan sonra bebeğimi olan sevgimi en derinine kadar hissettim. Ve dedimki, iyiki senden vazgeçmemişim! Ve bundan sonraki tek isteğim ve düşüncem sağlıklı olması, sağlıklı olarak dünyaya gelmesiydi. Bebeğimin dünyanın en güzel en akıllı bebeği olmasına hiç gerek yoktu benim için. Fiziksel olarak zihinsel olarak sağlıklı, normal bir insan olsun bu benim için yeter ve dünyalara bedel. Zaten henüz doğmamış olsa bile o benim için dünyanın en güzel bebeği, minik tostosu, çekirdek ailemin en tatlı üyesi.💕👶🏻👨👩👧
Buda minik tostosum. Burda 11 hafta5 günlük ve ilk net olan yani başını, vücudunu net gördüğümüz ilk resmi.
(Ayrıca dikkatli bakarsanız minik parmağını emiyor🙈😍)
Burda 16 hafta 4 günlük olmuştuk ve doktorumuz ilk bu ultrason görüntüsünde kıza benzediğini
söylemişti.🤗💗
Bu resimde tam 18 haftalıktık. Hastaneye gece gitmiştik çünkü ağrım vardı ve içime kurt düşmüştü. Bu yüzden bebeğimizi görüp iyi olduğundan emin olmak istedim. Ve minik tostosum prensesim bize parmağını emdiği muhteşem bir poz verdi ''Annecim Babacım ben çok iyiyim keyfim yerinde.'' dercesine. Bu resme ayrı bir aşığım. Fotoğrafçı babanın kızı da böyle oluyormuş demekki.💞😅
Bu resimler minik tostosumuzun son kontrolüne ait. 27 hafta 4 günlükken. Ağırlığı 964 gram ve boyu 36 cm. Burda çok net belli olmasada kontrolümde gördüğüm görüntülerde minik tostosum tam da hayal ettiğim gibi babasına benziyor. Özelliklede ağız yapısı. 😍 Bir bayanın en çok istediği şeylerden birisi de, bebeğinin sevdiği adama benzemesi. Yani en azından ben öyle olsun isterim.☺️ Doğunca nasıl olur bilemem ama ultrasonda gördüğüm kadarıyla aynı babası. Ama kime benzerse benzesin hiç farketmez o bizim kızımız ve minik tostosumuz. Onu her zaman her şeye rağmen seveceğiz... Şuan da 29 hafta 2 günlüğüz ve bir sonraki kontrolümüzü sabırsızlıkla belkiyorum.😊
Ama en önemlisi ''İnŞALLAH sağlıkla, huzurla, mutlulukla gel olur mu kızım? Seni çok seviyoruz''💝
